شعربلاگ

     دنیا گرچه دریا، ولی تا نمی‌کند که با صید یا با صیاد! چه باید کُشت؟ ذوق؟؛ چه باید خورد؟ افسوس؟؛ چه باید کشید؟ آه؟؛ بله باید چنین برد راه! ولی اگر سودا نباشد چه سود؟ اگر افسوس خوریم چه سود؟ سوز دل به آه ساختن چه سود؟؛ شوق شیرین مرهمیست بر تلخ دیرین...

     آری؛ تجارب میخواهد تا مجرب شد! ولکن که تواند گوید چه خواهد شد؟! جز خدا جز خدا که تواند؟ که گوید کوریم یا که توانا؟ شوق شیرین باید نمود تا اگر مرگ حتی گریبان گرفت شوق شیرین کرده باشیم و ترک گفته باشیم...

     بیت اول از دوبیتی اول به این اشاره دارد که چون از آینده خبر نداریم باید سفر کرد و شوق شیرین نمود یعنی به خوشی سر کرد زندگی را درحالی که بیت اول از دوبیتی دوم به این اشاره دارد که کسی از آینده خبر ندارد و تجربه و علم فراوان میخواهد تا بدین دست یافت دقیقا همان صوفی نشود صافی...