شعربلاگ

     دوبیتی درباره شکران خداوند.

     در واقع دوبیتی فوق الهام‌گرفته از دیباچۀ گلستان سعدی است. ممد و مفرح هم اشاره به دم و بازدم دارد که سعدی بر هر کدام شکری واجب دانسته و این گونه در مورد این شکران گفته است: «بنده همان به که ز تقصیر خویش/عذر به درگاه خدای آورد».

     برای کسانی که آشنایی ندارند، باید بگویم مُمِدّ همان مُمِدّ حیات به معنی ادامه‌دهنده زندگی است که در واقع همان نفَسی است که فرو می‌بریم (نفسی که می‌کشیم) و مفرّح همان مفرّح ذات به معنی نشاط دهنده است که به نفسی که بیرون می‌آوریم اشاره دارد. از این روی در هر تنفس دو نعمت نهفته است (دم و بازدم) که شکر تمام نفس‌هایی که می‌کشیم ممکن نیست از اینرو می‌فرماید: «بنده همان به که ز تقصیر خویش/عذر به درگاه خدای آورد».

     اگر هم نقصی در بیانم درمورد فرمایشات سعدی بوده است پوزش می‌خواهم. 😅

     🔗 بخوانید از دیباچه گلستان سعدی 🔗